دسترسی ها

نشود فاشِ کسی، آنچه میان من و توست

تا اشارات نظر، نامه رسـانِ من و توست

گوش کن! با لبِ خاموش، سخن میگویَم

پاسخَم گو؛ به نگاهی که زبانِ مـن و توست

روزگاری شــد و کس، مردِ رهِ عشق ندید

حالیا چشمِ جهانی؛ نگرانِ من و توست

گر چـه در خلوتِ رازِ دلِ ما، کس نرسید

همه جا، زمزمه یِ عشقِ نهانِ مـن و توست

گو بهارِ دل و جان باش و خزان باش، ارنه

ای بسا، باغ و بهــاران که خزانِ من و توست

این همه قِصّه یِ فردوس و تَمنّایِ بهشت

گفـت و گویی و خیالی، زِ جهانِ من و توست

نقشِ ما گو!! نَنگارند به دیباچه یِ عقل

هر کجا نامه یِ عشق است، نشانِ من و توست

سایه ز آتشــکده یِ ماست، فروغِ مه و مهر

وه ازین آتشِ روشن که به جانِ من و توسـت

ترانه سرا: هوشنگ ابتهاج