دسترسی ها

مدینه آمدم اما پریشان حال و درمانده
به پایی خسته و پر آبله از راه وا مانده
به شادی رفته بودم با غم و اندوه برگشتم
به احوالی نزار و با تنی بی ‌روح برگشتم
به وقت رفتنم بودند به هر سویم برادرها
چنان ماهی که گردش را گرفتند خیل اخترها
حسینم هم چو خورشید جهان ‌تاب فروزنده
ابوالفضلم به گردم بود چنان ماه تابنده
به یک سو عون و عبدالله به یک سو در خروش اکبر
به سوی دیگرم همچون محافظ قاسم و جعفر
مدینه یک نشانی زان برادرها من آوردم
به خون آغشته و صدپاره یک پیراهن آوردم
به چشمم میکشم شاید که راه خانه را یابم
به قد و قامتی خم گشته من کاشانه را یابم
تو کنعانی مدینه عطر یاد یوسفم داری
دلم از غصه خون کردی ز بس غمگین و غم‌باری
مدینه کو جوانانت تو را خاموش میبینم
تو را من با بقیه غصه ‌ها هم‌دوش میبینم
برایت قصه ‌ای جانسوز از دشت غم آوردم
برایت تا قیامت کوله ‌باری ماتم آوردم
میان کم ‌تر از یک روز در دشت بلا پرور
به خون غلطان به دست کوفیان اولاد پیغمبر
به روی نیزه هفتاد و دو خورشید فروزانفر
ز دشت کربلا قرآن به لب تا شانه غم یکسر
مرا نگذاشت تنها در سفر حتی سر بی ‌تن
به روی نیزه‌ها دلواپس نگاهش بود سوی من
ز لعن حیدری خاموش کردم فیتنه اعدا
نمودم تا قیامت کربلا را سخت پا برجا
ولی با این همه این دل ز سوز داغ میسوزد
دو چشمانم نگاهش را به سوی خیمه میدوزد
مدینه کی تو میدانی غم داغ برادر را
مصیبت ‌های هجران حسین و داغ اکبر را