دسترسی ها

دیده دریا کنم و!! صبر به صحرا فِکنم!!
و اندر این کار دل خویش، به دریا فکنــم…
از دل تنگ گُنه کار برآرم آهی…!
که آتش اندر گُنه، آدم و حوّا فکنــم!!

مایه ی خوشدلی آنجاست، که دلدار آنجاست…
میکنــم جَهد که خود را، مگر آنجا فکنــم!!
بگشا بند قبا ای مه خورشید کلاه…

تا چو زُلفت سر سودا زده، در پا فکنـم!!
خورده ام تیـر فلک! باده بده تا سرمست…
عُقده دربند کمر، ترکش جوزا فکنـم!!
جرعه ی جام بر این تخت روان افشانــم…
غلغل چنگ در این، گنبد مینا فکنـم!!
حافظا تکیه بر ایّــام! چو سهو است و خطا…
من چرا عشرت امروز، به فردا فکنـم!!