دسترسی ها

 وَ یاد ا و روﮊَه تا ج وَ زال سَنیْ
(به یاد ا ن روزی که تاج را ازدست زال گرفتی )

گِلیمْ پوشْ کِردی، پوسِ بورْ کَنی
(لباسی مانند گلیم پوشیدی و پوست ببر را دراوردی )

فِدایْ نامِتْ بامْ صاحِبْ زورُ و رَخْشْ، بورِ بیَنْدیش شیرِ دِلْ نَلَخْشْ روسَم
(ای صاحب زور و رخش شیر شجاع و ببر نترس فدای اسمت شوم )

فِدایْ نامتْ بامْ صاحِبْ زورُ و رَخْشْ، بورِ بیَنْدیش شیرِ دِلْ نَلَخْشْ
(ای صاحب زور و رخش شیر شجاع و ببر نترس فدای اسمت شوم )

پوسِ بورِ رَزْمْ بپوشَ نَوَرْ
(لباس رزمی را که از جنس پوست ببر است بپوش )

ران بِنْیَهْ رِکاوْ رَخْشِ تَکاوَر
(پایت را در رکاب رخش تکاور بگذار )

اَشْکَبوسْ راگِیْ مِیدانْ کَرْدَنْ بَر
(اشکبوس راه میدان را در پیش گرفت )

وَسوزْ مَپِرْ سُ هَوایْ پیلَهْ تَنْ
(با تمام وجود همرزم خود را جستجو می کند )

روسم اَشْکَبوسْ راگِیْ مِیدانْ کَرْدَنْ بَر
(اشکبوس راه میدان را در پیش گرفت )

وَسوزْ مَپِرْ سُ هَوایْ پیلَهْ تَن ْ
(با تمام وجود همرزم خود را جستجو می کند )

روسم وِه رِزِهْ نَخاوْ کِیْ وَخْتِ خاوَهْ
(رستم بلند شو نخواب الان کی وقت خوابیدن است )

وِه رِزِهْ نَخاوْ کِیْ وَخْتِ خاوَهْ
(رستم بلند شو نخواب الان کی وقت خوابیدن است )

وَخْتِ دارُ وداینْ اَفراسیاوَه ن
(وقت به دار کشیدن افراسیاب است )

روسم وَخْتِ دارُ وداینْ اَفراسیاوَه ن
(وقت به دار کشیدن افراسیاب است )

سِپاهیْ بورِزجانْ کََردی سَرْ نگونْ
(سپاه برازجان را سرنگون کردی )

زنون جادو قَلْتانی وَ خون
(زنون جادوگر را در خون غلتاندی )

سیه خورشه زَنگی شای تَرْزین سُوار وِه شُو وسپاسانش کَردی تارُ ومار
(شبانه سپاه خورشه زنگی که سوار کار خوبی بود را تار ومار کردی )

روسم سیه خورشه زَنگی شای تَرْزین سُوار وِه شُو وسپاسانش کَردی تارُ ومار
(شبانه سپاه خورشه زنگی که سوار کار خوبی بود را تار ومار کردی )

لَسَرْ تا وَه پا سیا بَرْگِمِهْ
(سر تا پا سیاه پوشیدم )

لَسَرْ تا وَه پا سیا بَرْگِمِهْ
(سر تا پا سیاه پوشیدم )

بی دوس قِرْچَهْ قِرْچْ ریشِیْ جَرْگُمِهْ
(در فراق دوست ریشه دلم در حال سوختن است )

لَهْ تاوِ دوریتْ دِل بی قَرا ره ن
(دلم به خاطر دوریت بیقراراست )

بینایی دیدِ م جَهْ خَفَهْ تْ تارِه ن
(از غم دوریت چشمانم تار شده است )

بینایی دیدِ م جَهْ خَفَهْ تْ تارِه ن
(از غم دوریت چشمانم تار شده است )

روسَم وَه فدای رَخْشِ گُلْگونِتْ
(رستم فدای رخش گلگونت شوم ) …

ایرانی تَه نیا وه توش هَن اومید
(ایرانی فقط به تو امید دارد )

جای ئومیدشان مه که نا ئومید
(امیدشان را نا امید نکن )