دسترسی ها

ایستاده بر بلندایی به دشت

راز دل را اینچنین افشا نمود

زینبم من زینب دل سوخته

آنکه رسم عشق را احیا نمود

پیش رویم یک جهان نامردمی

در وجودم کوه غم مأوا نمود

از چه گویم با شما ای مردمان

بی وفایی ها فلک با ما نمود

سینه مالامال شد از درد و رنج

ظلم و جور بیکران؛ دنیا نمود

دست کین از آستین شد آشکار

دشمنی با عترت طه نمود

لشکری با ناجوانمردی ز خشم

نیزه در کف حمله بی پروا نمود

تیغ و تیر و سنگ باریدن گرفت

روز بر ما شب یلدا نمود

آشنا شد گردن اصغر به تیر

جان فدای همت بابا نمود

خفته بی سر جسم هفتاد و دو تن

کوفیان را تا ابد رسوا نمود

لالگون شد پهنه ی نهر فرات

ناگهان خون آستین بالا نمود

کاروان عشق شد عازم به شام

همرهی با زاده زهرا نمود

چونکه بر نی شد سر رزم آوران

بی قراری زینب کبری نمود

با دلی آزرده بر سینه دست

ناله و غوغای غم افزا نمود

زینبم من زینب دل سوخته

آنکه رسم عشق را احیا نمود