دسترسی ها

مثل این سینه تنگم آسمون دلت گرفته

میشینه دونه بارون مگه ابری یاد تو رفته

نسترن به روی نزدیک

نرو شاخه ها جوونه

آدم اینجا نمیدونه که بخونه یا نخونه

آدم اینجا توی غربت سر و سامونی نداره

حتی آینه نمیتونه منو یاد من بیاره

رو لبای زرد بی تاب بغض فاصله نشسته

زیر آوار جدایی شیشه دلم شکسته

زیر آوار جدایی شیشه دلم شکسته

آسمون ببار که آخر به سر اشک تو دریا

هنوز از پشت سر ابر

چشم آبی تو پیداست

آخرین عکس نگاهش توی قاب شب اسیره

بهترین ا خونه  داره باز گریم میگیره