دسترسی ها

رو سَر بِنه به بالین ، تَنها مرا رها کن

ترک منِ ، خراب شبگردِ مبتلا کن!

ماییم و موجِ سودا ، شب تا به روز تَنها

خواهی بیا ببخشا ، خواهی برو جفا کن!

دردی است غِیر مردن ، آن را دَوا نباشد

پس من چگونه ؛ گویم کاین درد را دوا کن ؟!؟!

کاین دَرد را دَوا کن